NA WSTĘPIE - ZAPAMIĘTAJ:
Niewzmocnione tworzywa termoplastyczne można obrabiać narzędziami, które wykonane są ze stali szybkotnącej. Dla materiałów, które są wzmocnione, konieczne jest zastosowanie narzędzi ze spieków. Ze względu na stosunkowo słabą przewodność cieplną tworzyw sztucznych, należy zapewnić dobre odprowadzanie ciepła. Naszym zdaniem, najlepszym sposobem na chłodzenie, jest odprowadzanie ciepła przez wiór.
STABILNOŚĆ WYMIAROWA:
Dokładne wymiarowo elementy z tworzyw konstrukcyjnych, wymagają stosowania półwyrobów, które są odprężone termicznie. W przeciwnym wypadku, ciepło które powstaje przy skrawaniu, wyzwoli naprężenia wewnętrzne. Skutkować to będzie odkształceniem elementu (obróbka będzie nieużyteczna). Przy skrawaniu grubym wiórem, należy pomiędzy obróbką zgrubną, a wykańczającą, zastosować odprężanie międzyoperacyjne. Pozwoli to zlikwidować powstałe naprężenia termiczne. Materiały o podwyższonej wodochłonności, takie jak poliamidy, należy przed obróbką poddać również procesowi konycjonowania. Musimy pamiętać, że tworzywa sztuczne wymagają szerszych tolerancji niż metale. Należy uwzględniać wielokrotnie większą wydłużalność termiczną.
METODY OBRÓBKI TWORZYW KONSTRUKCYJNYCH:
- Toczenie. Dla powierzchni o szczególnie wysokiej jakości należy stosować profil noża z szeroką krawędzią wykończeniową. Podczas odcinania, należy stosować noże przeszlifowane. Pozwoli to zapobiec powstawaniu zadziorów. Podczas obróbki przedmiotów cienkościennych, a zwłaszcza tworzyw elastycznych, najlepiej stosować noże z ostrzem krojącym.
- Frezowanie. Ekonomiczniejszym rozwiązaniem jest bez wątpienia frezowanie płaszczyzn czołem freza, aniżeli obwodem. Podczas frezowania obwodowego lub kształtowego, nie należy stosować narzędzi o więcej niż dwóch ostrzach. Pozwoli to zmniejszyć wibracje związane z liczbą ostrzy, a także pozostawić dostatecznie duże wręby międzyzębrne - dla dobrego odprowadzania wiórów. Zdaniem fachowców - najlepszą wydajność i tym samym jakość obróbki, uzyskuje się podczas obróbki tworzyw konstrukcyjnych narzędziami jednoostrzowymi.
- Wiercenie. Co do zasady można stosować wiertła wkrętne, ale powinny posiadać one kąt linii śrubowej 12-16 stopni i bardzo gładkie rowki. Zapewni to bardzo dobre odprowadzanie wiórów. Ważne jest, aby otwory o większych średnicach wiercić wstępnie - ewentualnie wykonywać wiertłami rdzeniowymi. Przed rozpoczęciem wiercenia w tworzywie pełnym, należy zwrócić szczególną uwagę na nienaganne naostrzenie wiertła, ponieważ w przeciwnym wypadku naprężenia ściskające mogą osiągnąć wartości, które spowodują stopniowe pękanie tworzywa konstrukcyjnego. Wzmocnione tworzywa konstrukcyjne, charakteryzują się dużo większymi naprężeniami poobróbkowymi, przy równocześnie mniejszej udarności. Dlatego właśnie, tworzywa te są bardzo podatne na pęknięcia. Przed wierceniem, należy je podgrzać do ok. 120 stopni C, zachowując czas nagrzewania: 1 godzina/10 mm przekroju. Metodę tę zaleca się również dla poliamidu 66 oraz poliestru.
- Piłowanie. Bardzo ważne jest, aby unikać wytwarzania zbędnego ciepła, które powstaje wskutek tarcia. Podczas piłowania należy stosować tylko i wyłącznie bardzo dobrze naostrzone i mocno rozwiedzione brzeszczoty.
- Gwintowanie. Wszelkie gwinty najlepiej toczyć nożami. Zastosowanie noży dwuzębnych, zapobiegnie ponadto powstawaniu gratu. Nie zalecamy Państwu stosowania narzynek. Przy wycofywaniu mogą bowiem następować zniekształcenia gwintu. Gwintowniki w wielu przypadkach muszą być wykonane w nadwymiarze.
- Środki bezpieczeństwa. Jeżeli nie będziemy przestrzegać parametrów skrawanie, może dochodzić do przegrzania, które skutkować może rozkładem tworzywa konstrukcyjnego. Uwalniające się podczas tego procesu produktu rozkładu, należy wychwytywać przez instalacje odsysające. Z uwagi na możliwość skażenia - na stanowisku pracy nie można przechowywać wyrobów tytoniowych !
